Toen ik vanochtend lekker brak voor de verwarming mijn bakje cornflakes met melk zat weg te smikkelen had ik ineens de drang om even te twitteren. Dit was voor mij alweer een paar dagen geleden maar zonder moeite stuurde ik zo drie tweets de wereld in. Ik verbaasde me zo over deze plotselinge verandering en bedacht me dat ik al een tijdje geen blog meer had geschreven, ook al vind ik dit heel erg leuk om te doen. En eureka! Ik denk dat het komt omdat ik een beetje brak ben.
Na een paar drankjes vervagen de filters tussen de gedachten in je hoofd en de uiting daarvan. Misschien zien we daarom op Facebook wel vaak partypics verschijnen. De persoon die ze online gooit denkt waarschijnlijk niet 'kijk eens hoe leuk ik het heb' wat best een afgunstige gedachte is van Facebook F5'ers. Waarschijnlijk denkt hij of zij na een paar drankjes juist 'wat is het hier gezellig, dit moet ik moment moet ik bewaren'. Hoe kun je nou beter iets vereeuwigen dan met een foto op het internet? En als je die leuke avond niet deelt en niemand hem opmerkt, was het dan wel zo leuk? (Kleine referentie naar als de boom valt in het bos, maakt hij dan wel geluid?)
En dat gebrekkige filtersysteem werkt de volgende dag nog even door. Als je brak bent en zin hebt in een vette hap of juist onstilbare honger hebt, het filter naar je brein is nog steeds niet volledig actief. Het kan je niks schelen hoe vroeg het is of wat je wilt, want je wilt het, NU! Dat filter zorgt er ook voor dat ik mijn eigen gedachtes amusant vind en die blijkbaar graag wil delen met de wereld. Om ze te vereeuwigen, of hun bestaan te laten erkennen door anderen. Misschien omdat mijn brein nog euforisch is en het voelt alsof ik een bijzonder leuke ontdekking heb gedaan. Maar vast vooral omdat mijn filter even is uitgeschakeld.
Fijne brakdag mensen. Ik hoop dat je er net zo van geniet als ik.
Reacties
Een reactie posten