Zomers en zonnebrand

Doen de eerste warme zonnestralen jou ook zo terug denken aan vroeger? Aan de tijd dat je als kind zes weken lang zomervakantie had, het logeren bij opa en oma, de pretparken die jullie bezochten en het ontspannen (of toen eigenlijk spelen) op een camping? Wat een fantastische tijd was dat, heerlijk zorgeloos. 

Zodra het zo zonnig is dat ik mijn flessen zonnebrand van vorige zomer op kan scharrelen achter uit de kast begin ik steeds meer te dagdromen. Als roodharige is de geur van zonnebrand onlosmakelijk verbonden met de zomer. Terwijl ik naar de fles in mijn handen kijk probeer ik te bedenken of ik die vorig jaar of een zomer eerder heb gekocht. In mijn hoofd komen de herinneringen van de afgelopen twee zomers voorbij. Waar was ik op vakantie, wanneer lag ik aan de Hoornseplas, met wie heb ik drankjes gedronken op een zonnig terras? En met welke factor was ik aan het smeren? Mijn voorraad zonnebrand bevat diverse beschermingsfactoren, want sommige plekken wil je liever niet verbranden en andere juist lekker bruin laten worden. Met als gevolg een onoverzichtelijke verzameling smeerspulletjes.  

Vervolgens denk ik terug aan de keren dat ik flink ben verbrand. Zoals de keer dat ik in slaap viel op mijn handdoek. Met als gevolg een dieprode rug die later door oma liefdevol bedekt werd met natte handdoeken, de ventilator die zorgde voor verkoeling en een paar verschrikkelijke nachten slapen op mijn luchtbed. Ik denk ook aan het uitproberen van aftersun, aloe vera lotion uit de koelkast en de experimenten met yoghurt en komkommer. 

Ondertussen grabbel ik verder in mijn kast op zoek naar de remedies tegen een verbrande huid en dwaalt mijn hoofd verder af. Ik denk terug aan de camping in Mierlo, aan de lekkerste toasties in Portugal, uren in de rij staan bij de Efteling, een dutje doen in Central Park, de krekels en stranden van Griekenland, de lekkerste worstenbroodjes van oma en de leukste editites van Lowlands. Wat is het leven toch heerlijk in de zomer.