Doorgaan naar hoofdcontent

verjaardagsdag

Mijn verjaardag komt er weer aan!

Het vieren van mijn verjaardag is een fijne en belangrijke en memorabele dag. 
De periode daarvoor vervult zich met gezonde spanning.
Als ik een hele dag centraal mag staan, hoe ziet mijn ideale dag er dan uit? What would make me happy? 
Het liefst een feestelijk ontbijt, verse bloemen, iets leuks doen, lekker eten, lachen, openhartigheid en mij geliefd voelen door mijn liefste mensen. 

Ik denk met een glimlach terug aan favoriete verjaardagsmomenten. 
Een weekend in Duitsland, bosrijke omgeving, boswandeling, nieuwe stad, mijn Freitag toilettas.  
Ontbijten in de stad en een kaarsje in mijn acai bowl. 
Midden op de dag naar de bioscoop. 
Koffie bij NOK bovenin het Forum. 
Het verrassingsfeestje voor mijn verjaardag en dat er slingers voor het raam hingen toen ik thuiskwam. 
Helium ballonnen met de cijfers 3+3. 
Of de taart met sterretjes als cijfers (3+4).
Salsa dansen en dat er vrienden bij mij thuis zijn als ik thuiskom (35)
Padellen (36)
Nieuwe oorbellen (succes gegarandeerd).
Openhartige gesprekken, reflecties op het afgelopen jaar, praten over wensen en dromen voor het komende.
Kaartjes in de brievenbus. 
Pakketjes. Cadeautjes. Leuke uitjes om later in te wisselen. 
En vooral lieve woorden en gelukswensen van leuke mensen. 

Mijn verjaardag is dus vaak heel leuk. En voelt kwetsbaar tegelijk. Omdat het een momentopname is. Voelt als een meetpunt. Hoe belangrijk ben ik? Wie denkt er aan mij? Het is zo’n dag waarop alles extra betekenis heeft. Een soort verdubbelaar! 

Of dat altijd al zo is geweest of is opgebouwd door sommige pijnlijke momenten op mijn verjaardag weet ik niet. Want heus niet elk jaar was fijn. 

Er was de verjaardag zonder cadeautjes. "Je cadeau komt volgende week, is besteld". Uitgesproken en afgedaan alsof het niets is. Waardoor ik mij als kind heel onbelangrijk voelde. 
En het feestje waarvan mijn beste vriendin niet wist of ze zou komen. Ze kon misschien met de jongen die ze leuk vond naar Eurosonic Noorderslag. Au. 
Of het jaar ik werd gebeld tijdens een weekje weg. Met de vraag of mijn vriend de auto niet kon kopen die ik gekregen had om te gebruiken voor mijn studie. Schaamte.
Of het jaar dat ik L&L uitnodigde om mijn verjaardag te vieren in Veendam. Waarop ze allebei nee zeiden, met hun eigen redenen, wat eigenlijk te maken had met de man bij wie ik het wilde vieren.
En datzelfde jaar waarop hij ruzie met mij maakte omdat ik de naam van mijn ex had genoemd in het rijtje van felicitaties die ik had gekregen en had gemist op mijn verjaardag. Daar zat ik dan huilend in mijn eentje in de auto op een parkeerplaats na dat telefoontje. 
Of dat een vriendin mijn verjaardag vergat. En toen we het gingen uitpraten met "een taartje eten voor je verjaardag" ik dat taartje zelf heb betaald. 

Dat maakt misschien wel waarom deze dag voor mij zoveel betekenis heeft. Omdat een pijnlijke ervaring op die dag er zoveel harder inklapt. Omdat je verjaardag een feestje voor jou hoort te zijn.  

Als ik ze zo uitschrijf en optel zie ik 18 plusjes en 6 minnetjes. Als het nou zonder emoties op de weegschaal zou gaan, zou de verjaardag dus dik winnen. Zo veel en zo vaak heel leuk. Zeker de afgelopen jaren eigenlijk. Ik hoop weer de durf te vinden om eens een verjaardagsfeestje te geven en een nieuwe herinnering te maken. Misschien volgend jaar? 

Kortom, 
Zoveel kwetsbaarheid op één dag…
En ook zoveel geluk en liefde op die dag. 
Mijn dag, verjaardag, verwachtingsdag, geluksdag. 

Bijna 37! 




Reacties

  1. Gefeliciteerd Samantha! Ik was vanavond naar de yogastudio gegaan om jouw unieke heerlijke begeleide beleving te ervaren. Wel een heerlijke beleving gehad, maar helaas niet door jou. We hebben je gemist… Tot een volgende keer!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat een lief bericht Karel. Dank je wel.
      Ik was er een tijdje tussenuit en ben er de 26e weer.
      Tot gauw!

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Zien en gezien worden: in de sauna en online

Afgelopen vrijdag in de sauna ving ik een gesprek op. Over hoe we kijken naar andere lichamen. De man in kwestie bekeek andere mannen vanuit het perspectief: fit of een niet fit lijf. De vrouw keek naar leeftijd en gewicht en gezond ouder worden. Of iemand zichzelf verzorgt. En hoe ze een slank jong lichaam kan bewonderen en er voor haar ook een leeftijd is waarbij (te) slank niet meer vrouwelijk is. Ze beschreef dat ze zichzelf later iets voller mooi zou vinden, 'als het vel slapper wordt, dat dan wat meer opvullen'. Hij was dat met haar eens. Ze schatte zichzelf goed in op haar criteria. Hij vond haar het mooiste die er rondliep.  Wat mij bijbleef was een opmerking over de druk van social media. Dat vrouwen daar meer last van hebben dan mannen. En in gedachten vond ik dat opmerkelijk. Vroeg ik mij af hoe dat voor mannen is. Hoe dat voor ons vrouwen is. En hoe dat komt.  Ervaar ik zelf druk van social media? Nee, niet echt. En natuurlijk wel. Maar de afgelopen jaren heb ik mi...

Let's shower naked!

Deze zomer zwem ik bij het openluchtzwembad De Papiermolen. Daarna ontdoe ik mij graag van het chloorlaagje. Er zijn hier zes douches, twee aan twee, in een u-vorm. Je staat ruim genoeg om elkaar niet te raken, maar ook weer in zo'n kleine ruimte dat je elkaar bewust of onbewust toch wel ziet staan. Waarom is dat relevant? Nou, omdat ik het graag wil hebben over of je nou gaat douchen in je badkleding of bloot.  Wat is hier de etiquette?  Hoe "hoort" het? Hoe doen anderen het? En wat wil ik eigenlijk?   Op een rijtje:  De dames en heren hebben gescheiden kleedkamers en douches. Je staat hier met alleen vrouwen. Oke, soms met een moeder en haar kinderen waar weleens een jongetje tussen zit. Enfin.      Shampoo en zeep is super slecht voor je badkleding, omdat het de stof beschadigd. En zwemkleding maken en afdanken is heftig voor het milieu, dus daar wil je het liefst lang mee doen.  Met een beetje research online vind ik oude artikelen waarin...

Back to therapy

Ik heb gesprekken met iemand die ervoor heeft gestudeerd. Ik werk aan mezelf en probeer mezelf beter te begrijpen. Met hulp van een therapeut.  Je kunt eindeloos boeken lezen, podcasts luisteren en met vriendinnen praten, maar je blinde vlekken? Die ziet een professional toch het best. Net als de linkjes tussen vroeger en nu, die ik zelf niet zie omdat ik er middenin zit. Zij wel. En dat is een verademing. Ken je de uitdrukking getting your wires crossed ? Afgelopen maandag ontdekte ik dat er in mijn brein wat draadjes verkeerd aangesloten zijn—figuurlijk dan. Je pikt gedurende je leven zoveel dingen op. Vanuit huis, school, werk, de mensen om je heen etc. Een groot deel van wat je leert, hoe cliché ook, is vanuit huis. Uit je gezin of het gebrek daaraan.  Hoe ging dat bij jou? Leerde je omgaan met conflict? Iets rustig uitpraten of werd er bij ruzie een telefoon opgegooid en daarna gedaan alsof er niks was gebeurd? Werd een conflict opgelost, vermeden of verzwegen? ...