Soms ben je weer terug bij af, maar soms blijf je over met minder (vaders) dat je ooit had. Toen ik geboren werd was het simpel. Een vader en een moeder hadden mij gemaakt. Niet lang daarna vormden mijn moeder en ik samen een klein gezinnetje met daaromheen de grenzeloze liefde van opa, oma en mijn tante. Er kwam een nieuwe vader, met een warm(er) hart en sterke schouders. Een samengesteld gezin. Geen broertjes of zusjes, gewoon wij drie in één huis. Kort na mijn achttiende verjaardag overleed mijn biologische vader die ik nooit echt heb gekend. Ik ging uit huis en jaren daarna mijn ouders uit elkaar. En toen werd het leven van mijn vader in één klap weggevaagd door zijn eigen wil, impuls en eigen hand. Maanden heb ik in een staat van shock geleefd, in overlevingsmodus. Als ik nu terug denk aan de periode daarna herinner ik mij maar weinig. Vaag herinner ik mij de kaarten maar van wie zou ik je niet kunnen zeggen. Een berichtje met de vraag 'ben je erg geschrokk...
Van alles over mijn leven, avonturen, hersenspinsels en bekentenissen.