Doorgaan naar hoofdcontent

Let's shower naked!

Deze zomer zwem ik bij het openluchtzwembad De Papiermolen. Daarna ontdoe ik mij graag van het chloorlaagje. Er zijn hier zes douches, twee aan twee, in een u-vorm. Je staat ruim genoeg om elkaar niet te raken, maar ook weer in zo'n kleine ruimte dat je elkaar bewust of onbewust toch wel ziet staan. Waarom is dat relevant? Nou, omdat ik het graag wil hebben over of je nou gaat douchen in je badkleding of bloot. 

Wat is hier de etiquette? Hoe "hoort" het?
Hoe doen anderen het?
En wat wil ik eigenlijk?  


Op een rijtje: 

  • De dames en heren hebben gescheiden kleedkamers en douches. Je staat hier met alleen vrouwen. Oke, soms met een moeder en haar kinderen waar weleens een jongetje tussen zit. Enfin.     
  • Shampoo en zeep is super slecht voor je badkleding, omdat het de stof beschadigd. En zwemkleding maken en afdanken is heftig voor het milieu, dus daar wil je het liefst lang mee doen. 
  • Met een beetje research online vind ik oude artikelen waarin naakt douchen bij de Papiermolen verboden werd (2009, 2014). Wist ik tot vanochtend ook zelf niet.. Vroeger hingen er blijkbaar ook posters met het verbod. Ook lees ik iets over kinderen en pubers die er aanstoot aan kunnen nemen.
  • Online lees ik zelfs de "tip": Vrijwel elke shampoo slecht is voor badkleding, omdat het de stof beschadigd. Het is beter om te wachten tot je naar huis gaat en daar lekker gaat douchen. Daar zakt bij mij toch wel het bikinibroekje van af..   
Oke. Ik zou bijna stoppen met schrijven als ik dit allemaal zo lees. Waar ik begon met vrouwen onder elkaar zijn we even later aanstootgevend.
En dan kom ik weer terug bij waarom ik het überhaupt hier over wilde hebben. 

Als enigzins sportieve dertiger met een Instagram account krijg ik regelmatig vrouwenlichamen te zien. Oke dat klinkt een beetje vreemd, maar je snapt het denk ik wel. Reclames voor sportkleding, foto's bewerkt met filters of photoshop, foto's van bekenden en onbekenden. Maar. Zie ik vrouwenlichamen van vrouwen die ouder dan mij zijn? Bijna nooit. Alsof die worden weggestopt, verborgen, niet zichtbaar mogen zijn (of misschien mag ik iets gaan doen aan mijn tijdlijn, kan ook). 

Daarnaast woon ik al een tijdje niet meer thuis, logeer niet meer bij mijn oma en mijn vriendinnen zijn grotendeels rond mijn leeftijd. Dus waar zie ik dan vrouwenlichamen die laten zien dat het normaal is dat we ouder worden en veranderen? Wat ik kan verwachten? Wat het verschil is tussen een lichaam waar goed voor gezorgd wordt of juist minder? Wat vind ik mooi aan spieren, vet, vormen, gewicht? Hoe we er uit zien zonder kleding die camoufleert, accentueert, samendrukt, op-pusht, etc.? Hoe vorm ik een realistisch beeld van hoe echte vrouwenlichamen er uit zien door de jaren heen? 

En wat vind ik eigenlijk van naakt? Laat ik mij - for the purpose of this post - beperken tot het douchen.. 

Eerst deed ik nog wat omslachtig. Douchen in mijn bikini, haren wassen, beetje zo half met zeep in mijn bikini en proberen uit te spoelen door de boel open te houden zodat er water bij in en doorheen kan.

Inmiddels heb ik (voor het eerst!) gewoon alles uitgetrokken, uitgespoeld en fatsoenlijk gedoucht. En weet je, er volgden meer vrouwen. Ik voelde mij heus wel even ongemakkelijk en naakt en bekeken. En uiteindelijk was het best oke. Een kleine overwinning zelfs. Dat ik er ook mag staan en zijn en uitzien zoals ik doe. Dat ik het gewoon doe. 

Ik zou het wel fijn vinden als we ons met elkaar op ons gemak voelen in ons eigen vel.
En voor mij is dit een stapje in de goede richting. Je mag je kwetsbaar voelen. Je mag wat aanhouden of uittrekken.
 Het mag onwennig voelen. Je mag ook zeker wachten tot de naaktbrigade zich gaat omkleden als je je er niet fijn bij voelt. En je mag het zeker elke keer opnieuw bepalen, want je voelt je geen dag hetzelfde. You do you. 

 


Reacties

Populaire posts van deze blog

Dagdromen

De zonnestralen verwarmen haar gezicht door het raam van de trein.  Er verschijnen blosjes op haar wangen.  In gedachten verzonken kijkt ze uit het raam.  Ze beweegt onbewust haar tong over haar lippen.  En proeft de smaak van man die ze eerder die dag heeft gekust.

Geluk in de liefde

Er borrelt al een tijdje iets in mij dat opgeschreven wil worden. Namelijk dat ik zoveel geluk heb gehad in de liefde. Eerder schreef ik al een ode aan de vriendschap, aan de vrouwen in mijn leven. Een ode aan mijn exen leek dan weer een beetje gek, maar waarom niet? De mannen in mijn leven, de liefdespartners in dit geval, hebben geholpen mij te vormen tot wie ik nu ben. En ook leggen ze de lat voor de mannen die ik tegenkom. En dat hebben ze mij niet heel makkelijk gemaakt ;)  Waar te beginnen? Chronologisch dan maar?  Samenwonen met mijn eerste echte vriendje. Mijn eerste thuis nadat ik uit huis ging. Hij droeg mij op handen en legde mij in de watten. Nam mij mee weekendjes weg. Organiseerde een surprise party voor mijn verjaardag. "Repareerde" de computer voor mijn moeder en dronk koffie met mijn vader. De ideale schoonzoon. De man die ik midden in de nacht mocht wekken uit zijn nare dromen.  Die mij een week bedenktijd gaf toen ik het uitmaakte. Die nog een half leven ee