Doorgaan naar hoofdcontent

Waarom social media leuker is als je gedronken hebt

Toen ik vanochtend lekker brak voor de verwarming mijn bakje cornflakes met melk zat weg te smikkelen had ik ineens de drang om even te twitteren. Dit was voor mij alweer een paar dagen geleden maar zonder moeite stuurde ik zo drie tweets de wereld in. Ik verbaasde me zo over deze plotselinge verandering en bedacht me dat ik al een tijdje geen blog meer had geschreven, ook al vind ik dit heel erg leuk om te doen. En eureka! Ik denk dat het komt omdat ik een beetje brak ben. 

Na een paar drankjes vervagen de filters tussen de gedachten in je hoofd en de uiting daarvan. Misschien zien we daarom op Facebook wel vaak partypics verschijnen. De persoon die ze online gooit denkt waarschijnlijk niet 'kijk eens hoe leuk ik het heb' wat best een afgunstige gedachte is van Facebook F5'ers. Waarschijnlijk denkt hij of zij na een paar drankjes juist 'wat is het hier gezellig, dit moet ik moment moet ik bewaren'. Hoe kun je nou beter iets vereeuwigen dan met een foto op het internet? En als je die leuke avond niet deelt en niemand hem opmerkt, was het dan wel zo leuk? (Kleine referentie naar als de boom valt in het bos, maakt hij dan wel geluid?)  

En dat gebrekkige filtersysteem werkt de volgende dag nog even door. Als je brak bent en zin hebt in een vette hap of juist onstilbare honger hebt, het filter naar je brein is nog steeds niet volledig actief. Het kan je niks schelen hoe vroeg het is of wat je wilt, want je wilt het, NU! Dat filter zorgt er ook voor dat ik mijn eigen gedachtes amusant vind en die blijkbaar graag wil delen met de wereld. Om ze te vereeuwigen, of hun bestaan te laten erkennen door anderen. Misschien omdat mijn brein nog euforisch is en het voelt alsof ik een bijzonder leuke ontdekking heb gedaan. Maar vast vooral omdat mijn filter even is uitgeschakeld.  

Fijne brakdag mensen. Ik hoop dat je er net zo van geniet als ik.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zien en gezien worden: in de sauna en online

Afgelopen vrijdag in de sauna ving ik een gesprek op. Over hoe we kijken naar andere lichamen. De man in kwestie bekeek andere mannen vanuit het perspectief: fit of een niet fit lijf. De vrouw keek naar leeftijd en gewicht en gezond ouder worden. Of iemand zichzelf verzorgt. En hoe ze een slank jong lichaam kan bewonderen en er voor haar ook een leeftijd is waarbij (te) slank niet meer vrouwelijk is. Ze beschreef dat ze zichzelf later iets voller mooi zou vinden, 'als het vel slapper wordt, dat dan wat meer opvullen'. Hij was dat met haar eens. Ze schatte zichzelf goed in op haar criteria. Hij vond haar het mooiste die er rondliep.  Wat mij bijbleef was een opmerking over de druk van social media. Dat vrouwen daar meer last van hebben dan mannen. En in gedachten vond ik dat opmerkelijk. Vroeg ik mij af hoe dat voor mannen is. Hoe dat voor ons vrouwen is. En hoe dat komt.  Ervaar ik zelf druk van social media? Nee, niet echt. En natuurlijk wel. Maar de afgelopen jaren heb ik mi...

Let's shower naked!

Deze zomer zwem ik bij het openluchtzwembad De Papiermolen. Daarna ontdoe ik mij graag van het chloorlaagje. Er zijn hier zes douches, twee aan twee, in een u-vorm. Je staat ruim genoeg om elkaar niet te raken, maar ook weer in zo'n kleine ruimte dat je elkaar bewust of onbewust toch wel ziet staan. Waarom is dat relevant? Nou, omdat ik het graag wil hebben over of je nou gaat douchen in je badkleding of bloot.  Wat is hier de etiquette?  Hoe "hoort" het? Hoe doen anderen het? En wat wil ik eigenlijk?   Op een rijtje:  De dames en heren hebben gescheiden kleedkamers en douches. Je staat hier met alleen vrouwen. Oke, soms met een moeder en haar kinderen waar weleens een jongetje tussen zit. Enfin.      Shampoo en zeep is super slecht voor je badkleding, omdat het de stof beschadigd. En zwemkleding maken en afdanken is heftig voor het milieu, dus daar wil je het liefst lang mee doen.  Met een beetje research online vind ik oude artikelen waarin...

Geluk in de liefde

Er borrelt al een tijdje iets in mij dat opgeschreven wil worden. Namelijk dat ik zoveel geluk heb gehad in de liefde. Eerder schreef ik al een ode aan de vriendschap, aan de vrouwen in mijn leven. Een ode aan mijn exen leek dan weer een beetje gek, maar waarom niet? De mannen in mijn leven, de liefdespartners in dit geval, hebben geholpen mij te vormen tot wie ik nu ben. En ook leggen ze de lat voor de mannen die ik tegenkom. En dat hebben ze mij niet heel makkelijk gemaakt ;)  Waar te beginnen? Chronologisch dan maar?  Samenwonen met mijn eerste echte vriendje. Mijn eerste thuis nadat ik uit huis ging. Hij droeg mij op handen en legde mij in de watten. Nam mij mee weekendjes weg. Organiseerde een surprise party voor mijn verjaardag. "Repareerde" de computer voor mijn moeder en dronk koffie met mijn vader. De ideale schoonzoon. De man die ik midden in de nacht mocht wekken uit zijn nare dromen.  Die mij een week bedenktijd gaf toen ik het uitmaakte. Die nog een half leve...