Doorgaan naar hoofdcontent

Kilometervreters

Bij een tankstation langs de Duitse snelweg kijk ik om mij heen. Aan een tafel zit een man in zijn eentje een warme maaltijd te eten. Hij ziet er uit alsof hij nog wat uren achter het stuur te gaan heeft. Door de combinatie van het vale shirt dat hij in zijn ruige spijkerbroek heeft gestoken en zijn opvallend gemakkelijke houding zo alleen aan tafel denk ik dat het een chauffeur is. Terwijl ik mijn pasta aan mijn vork prik mis ik mijn vader, een chauffeur in hart en nieren. 

Ik probeer mij voor te stellen welk verhaal de man achter ons zou vertellen als we bij hem waren aangeschoven. Ik gok een levensverhaal waarin hij al vroeg wist dat internationaal rijden zijn ideale baan is. In mijn beleving hebben chauffeurs namelijk al vroeg dat onderbuikgevoel en een liefde voor grote kilometervreters. Dat is natuurlijk gekleurd omdat dat de chauffeurs zijn waar ik vroeger door omringd werd.
 

Weer denk ik aan mijn vader. Hij at ook graag een hap onderweg en schoof dan vaak bij andere chauffeurs aan. Toen ik klein was en met hem mee ging schoven we ook aan bij een vreemde of andere chauffeurs die hij kende. Zo ontmoet je de meest bijzondere mensen. Het leek alsof hij in elk wegrestaurant iemand kende. En ze waren altijd blij om hem te zien.

Ik begin nu de charme in te zien van het chauffeursleven. Niets dan jij en je wagen over eindeloze wegen naar stops om te laden en te lossen. Onderweg stoppen voor een warme hap en "verse" koffie. Je kunt lekker alleen zijn met je radio, of onderweg de meest unieke vrienden maken. Die mannen, en vrouwen, hebben het maar goed bekeken. Voor ons is het tijd om te gaan, kilometers vreten, met een liedje van Henk Wijngaard in mijn hoofd.

Met de vlam in de pijp scheur ik door de Brennerpas.
Met mijn dertig tonnen diesel, ver van huis maar in mijn sas. 
:) 


Reacties

Populaire posts van deze blog

Zien en gezien worden: in de sauna en online

Afgelopen vrijdag in de sauna ving ik een gesprek op. Over hoe we kijken naar andere lichamen. De man in kwestie bekeek andere mannen vanuit het perspectief: fit of een niet fit lijf. De vrouw keek naar leeftijd en gewicht en gezond ouder worden. Of iemand zichzelf verzorgt. En hoe ze een slank jong lichaam kan bewonderen en er voor haar ook een leeftijd is waarbij (te) slank niet meer vrouwelijk is. Ze beschreef dat ze zichzelf later iets voller mooi zou vinden, 'als het vel slapper wordt, dat dan wat meer opvullen'. Hij was dat met haar eens. Ze schatte zichzelf goed in op haar criteria. Hij vond haar het mooiste die er rondliep.  Wat mij bijbleef was een opmerking over de druk van social media. Dat vrouwen daar meer last van hebben dan mannen. En in gedachten vond ik dat opmerkelijk. Vroeg ik mij af hoe dat voor mannen is. Hoe dat voor ons vrouwen is. En hoe dat komt.  Ervaar ik zelf druk van social media? Nee, niet echt. En natuurlijk wel. Maar de afgelopen jaren heb ik mi...

Let's shower naked!

Deze zomer zwem ik bij het openluchtzwembad De Papiermolen. Daarna ontdoe ik mij graag van het chloorlaagje. Er zijn hier zes douches, twee aan twee, in een u-vorm. Je staat ruim genoeg om elkaar niet te raken, maar ook weer in zo'n kleine ruimte dat je elkaar bewust of onbewust toch wel ziet staan. Waarom is dat relevant? Nou, omdat ik het graag wil hebben over of je nou gaat douchen in je badkleding of bloot.  Wat is hier de etiquette?  Hoe "hoort" het? Hoe doen anderen het? En wat wil ik eigenlijk?   Op een rijtje:  De dames en heren hebben gescheiden kleedkamers en douches. Je staat hier met alleen vrouwen. Oke, soms met een moeder en haar kinderen waar weleens een jongetje tussen zit. Enfin.      Shampoo en zeep is super slecht voor je badkleding, omdat het de stof beschadigd. En zwemkleding maken en afdanken is heftig voor het milieu, dus daar wil je het liefst lang mee doen.  Met een beetje research online vind ik oude artikelen waarin...

Geluk in de liefde

Er borrelt al een tijdje iets in mij dat opgeschreven wil worden. Namelijk dat ik zoveel geluk heb gehad in de liefde. Eerder schreef ik al een ode aan de vriendschap, aan de vrouwen in mijn leven. Een ode aan mijn exen leek dan weer een beetje gek, maar waarom niet? De mannen in mijn leven, de liefdespartners in dit geval, hebben geholpen mij te vormen tot wie ik nu ben. En ook leggen ze de lat voor de mannen die ik tegenkom. En dat hebben ze mij niet heel makkelijk gemaakt ;)  Waar te beginnen? Chronologisch dan maar?  Samenwonen met mijn eerste echte vriendje. Mijn eerste thuis nadat ik uit huis ging. Hij droeg mij op handen en legde mij in de watten. Nam mij mee weekendjes weg. Organiseerde een surprise party voor mijn verjaardag. "Repareerde" de computer voor mijn moeder en dronk koffie met mijn vader. De ideale schoonzoon. De man die ik midden in de nacht mocht wekken uit zijn nare dromen.  Die mij een week bedenktijd gaf toen ik het uitmaakte. Die nog een half leve...