Doorgaan naar hoofdcontent

Durf te dromen (en solliciteren)

Al zolang ik mij herinner kijk ik niet te ver vooruit. Mijn agenda voor de huidige en komende week kan ik blindelings citeren, inclusief to do lijstjes. De korte termijn bevalt me goed, die is binnen handbereik en daar kan ik invloed op uitoefenen. Lege agenda volgende week? Vriendinnen appen, plannen maken! Te weinig warme vesten? Online winkelen. Ik ben dol op de korte termijn en de quick fix. 

Toen ik in 2013 bij mijn huidige werkgever kwam wist ik dat je als uitzendkracht maximaal 3,5 jaar kon blijven. Zonder plan of doel voor de toekomst kwam ik hier met de gedachte: waar zou ik willen werken? En niet: wat voor werk wil ik doen? Wat voor soort vacature zoek ik? 
Eigenlijk vind ik dit nog steeds een goede tactiek in een tijdperk waarin er weinig echt leuke vacatures zijn. En er wordt vaak jarenlange ervaring gevraagd, die je nog niet hebt als je net klaar bent met studeren. 

Dit jaar veranderde de wetgeving voor uitzendkrachten en mocht ik maximaal twee jaar langer blijven, ineens tot augustus 2017. Prima! Ik ga elke ochtend met plezier naar mijn werk en dat wil ik tot die tijd best blijven doen. Maar dan is er ineens de mogelijkheid om te reageren op een vacature met vast dienstverband. Ik moest er goed over nadenken. De functie is anders dan wat ik nu doe, wil ik dat? Een vast contract en zekerheid, hoe belangrijk is dat? In mijn hoofd zou ik me voor het einde van mijn uitzendcontract zo onmisbaar maken dat ze me wel moesten houden voor mijn huidige werkpakket. Nu moet ik een keus maken die ik niet voor mogelijk had gehouden. 

Ik heb ervoor gekozen om te reageren! De komende jaren wil ik hier graag blijven. Met een vast contract kan ik kijken of ik een leuk huisje kan kopen. Een dertiende maand klinkt ook goed. Dan kan ik mijn zorgverzekering een jaar vooruit betalen of de milieuheffing. En dan kan ik van mijn vakantiegeld echt op vakantie. Zoveel leuke bijkomstigheden dat mijn hoofd alle kanten op gaat. Wat een spanning. Het is al bijna drie jaar geleden dat ik voor het laatst heb gesolliciteerd. Hoe meer ik hier over nadenk, hoe liever ik het wil. Niet meer korte termijn denken, maar een beslissing (en hopelijk een kans) die mijn leven de komende jaren gaat vormen. 

De komende dagen ga ik duimen en dromen. Mijn motivatie en CV zijn eergisteren verzonden. Dus ik laat het los en ik zie vanzelf wat het brengt. Toekomst, kom maar gauw!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zien en gezien worden: in de sauna en online

Afgelopen vrijdag in de sauna ving ik een gesprek op. Over hoe we kijken naar andere lichamen. De man in kwestie bekeek andere mannen vanuit het perspectief: fit of een niet fit lijf. De vrouw keek naar leeftijd en gewicht en gezond ouder worden. Of iemand zichzelf verzorgt. En hoe ze een slank jong lichaam kan bewonderen en er voor haar ook een leeftijd is waarbij (te) slank niet meer vrouwelijk is. Ze beschreef dat ze zichzelf later iets voller mooi zou vinden, 'als het vel slapper wordt, dat dan wat meer opvullen'. Hij was dat met haar eens. Ze schatte zichzelf goed in op haar criteria. Hij vond haar het mooiste die er rondliep.  Wat mij bijbleef was een opmerking over de druk van social media. Dat vrouwen daar meer last van hebben dan mannen. En in gedachten vond ik dat opmerkelijk. Vroeg ik mij af hoe dat voor mannen is. Hoe dat voor ons vrouwen is. En hoe dat komt.  Ervaar ik zelf druk van social media? Nee, niet echt. En natuurlijk wel. Maar de afgelopen jaren heb ik mi...

Let's shower naked!

Deze zomer zwem ik bij het openluchtzwembad De Papiermolen. Daarna ontdoe ik mij graag van het chloorlaagje. Er zijn hier zes douches, twee aan twee, in een u-vorm. Je staat ruim genoeg om elkaar niet te raken, maar ook weer in zo'n kleine ruimte dat je elkaar bewust of onbewust toch wel ziet staan. Waarom is dat relevant? Nou, omdat ik het graag wil hebben over of je nou gaat douchen in je badkleding of bloot.  Wat is hier de etiquette?  Hoe "hoort" het? Hoe doen anderen het? En wat wil ik eigenlijk?   Op een rijtje:  De dames en heren hebben gescheiden kleedkamers en douches. Je staat hier met alleen vrouwen. Oke, soms met een moeder en haar kinderen waar weleens een jongetje tussen zit. Enfin.      Shampoo en zeep is super slecht voor je badkleding, omdat het de stof beschadigd. En zwemkleding maken en afdanken is heftig voor het milieu, dus daar wil je het liefst lang mee doen.  Met een beetje research online vind ik oude artikelen waarin...

Geluk in de liefde

Er borrelt al een tijdje iets in mij dat opgeschreven wil worden. Namelijk dat ik zoveel geluk heb gehad in de liefde. Eerder schreef ik al een ode aan de vriendschap, aan de vrouwen in mijn leven. Een ode aan mijn exen leek dan weer een beetje gek, maar waarom niet? De mannen in mijn leven, de liefdespartners in dit geval, hebben geholpen mij te vormen tot wie ik nu ben. En ook leggen ze de lat voor de mannen die ik tegenkom. En dat hebben ze mij niet heel makkelijk gemaakt ;)  Waar te beginnen? Chronologisch dan maar?  Samenwonen met mijn eerste echte vriendje. Mijn eerste thuis nadat ik uit huis ging. Hij droeg mij op handen en legde mij in de watten. Nam mij mee weekendjes weg. Organiseerde een surprise party voor mijn verjaardag. "Repareerde" de computer voor mijn moeder en dronk koffie met mijn vader. De ideale schoonzoon. De man die ik midden in de nacht mocht wekken uit zijn nare dromen.  Die mij een week bedenktijd gaf toen ik het uitmaakte. Die nog een half leve...